O DEUS GALAICO VESTIO ALONIECO

Dúas foron as aras romanas atopadas na zona de Lourizán (Pontevedra) que dan conta da existencia, en épocas ben pretéritas, dun deus bautizado co nome de Vestio.

Clasificábel dentro do grupo dos cenunnos (ou sexa, aquelas divindades antropomorfas provistas de cornos) poderíase vincular este ser mítico con esoutros existentes en Centroeuropa (tal e como indica André Pena Granha).

APROVEITADAS COMO MATERIAL CONSTRUTIVO

Relevo do deus Vestio Alonieco. Augatinta de Héitor Picallo

Ambas aras votivas, dedicadas a Vestio Alonieco, foron empregadas como material construtivo dun valado granítico. Rescatadas dese pouco apropiado lugar en 1944, na actualidade deposítanse nas instalacións do Museo de Pontevedra.

Cabo delas apareceu unha outra peza, realmente un relevo, no que unha figura antropomorfa, provista de cornas (de apéndices curvos) podería representar supostamente ao mítico ser adorado nesa zona do Lérez. A lousa granítica ten unhas dimensións de 67 cm de longo por 47 de alto.

A DESCRICIÓN DUN DEUS

Vestio, de ser o deus representado, alén da prominente cornamenta, caracterízase por ter un queixo aguzado e de certa longura, uns ollos afundidos e forma arredondada, un lixeiro bosquexo de nariz (insinuado con dúas leves incisións na rocha granítica) e a boca que se arquea cara a arriba. Os brazos son amplos e nácenlle detrás do queixo (pois a efixie non posúe nin pescozo nin ombreiros), polo que a súa posición gusta quizais de atemorizar, de infundir medo ou ben de pretender apreixar a alguén. Destaca por posuír unhas mans de dedos longos, de diferentes tamaños e cuns polgares grafados en posición non natural (ou invertidos), isto é, orientados cara a abaixo en vez de cara a arriba (como sería o máis lóxico). Percíbese, logo así, un claro esquematismo antropolóxico, coma os debuxos que as crianzas elaboran con pouca destreza. O torso é totalmente recto, sen detelles anatómicos que se destaquen.

Á dereita de todo, ara ao deus Vestio e, enriba dela,
o baixorrelevo do suposto deus indíxena galaico
(Museo de Pontevedra)

Florentino López Cuevillas considerou que esta podía ser unha representación do deus Lugh, porén hai quen considera que igual ten vinculación co -tamén indíxena- Berobreo, do que existen multitude de aras romanas atopadas no Facho de Donón (Cangas). Francisco Calo Lourido, pola contra, sinala o seguinte: 

"Con respecto á de A Igrexa (Lourizán), coñecida como 'Vestio Alonieco' polas dúas aras aparecidas a pouca distancia da peza, seguindo o traballo de Benoit (1959) concluín considerándoa un Mercurio ctónico, psicopompo, tantas veces representado nos medios europeos romanizado".